Rodzinnie w teren

Bardzo rzadko mam ostatnio okazję pojeździć z Bratem. Tym bardziej ucieszyłem się gdy nadarzyła się okazja. Dołącza do nas Wiktor. Cel - teren :-)

Najpierw las miechowicki, gdzie chciałem Damianowi pokazać kilka ścieżek, ale Wiku tak wyrwał do przodu, że nie dał mi okazji ku temu.

Dalej kierunek Segiet. Tu już jest lepiej, miejscami nieco ślisko (cały wczorajszy dzień padało) więc pojawiają się niespodzianki, ale Damian dzielnie walczy :-)

Ja nie podjadę? © djk71

Rzut oka na nasze kaniony i chwila zastanowienia się, czy wjeżdżamy na Red Rocka. Nie dziś, aż takiego parcia na czyszczenie rowerów nie mamy ;)

Ruszamy w stronę Rept. Tu dwie rundki po najciekawszym odcinku z trasy Mistrzostw Tarnowskich Gór. Lubię ten odcinek, ale wciąż momentami mi siada psycha...

W końcu są... :-) © djk71

Potem krótka wizyta na festynie w Ptakowicach i spotkanie ze znajomy i czas wracać. Krótko, ale fajnie, że wspólnie. Ciekawe kiedy będzie następny raz.

Powrót z Żywca
Czas na powrót. Wczoraj wieczorem dołączyli do nas na rowerach Andrzej i Tomek. Wracamy wspólnie. Po drodze jeszcze wjazd na Żar. Kiedy my kończymy się pakować i żegnać, Tomek rusza. Dogonimy go po drodze.

W pierwszym napotkanym sklepie uzupełniamy zapasy. Rzut oka na zegarek i dochodzimy do wniosku, że odpuszczamy podjazd. Andrzejowi się spieszy. Telefonicznie ściągamy Tomka z trasy… Ciekawe co mówił kiedy się okazało, że wspinał się niepotrzebnie ;-)

Przez Międzybrodzie Bialskie, Porąbkę, Kobiernice (tak wiem… przepraszamy Elu i Piotrze, ale nie było szans tym razem) docieramy do Kęt. Zaczynamy szukać jakiegoś miejsca na uzupełnienie płynów i coś do zjedzenia, ale pierwsza knajpka pojawia się dopiero w Bestwinie. Chwilę wcześniej Tomek prezentuje nam na asfalcie klasyczne OTB. Dobrze, że zawieszony na kierownicy kask nie był potrzebny.

W Czechowicach Andrzej decyduje się od nas odłączyć. Spieszy mu się bardziej niż nam. My za to na promenadzie w Goczałkowicach fundujemy sobie pyszny obiad. Zimne Karmi wydaje się być najlepszym z piw.

Ruszamy i zaczyna padać. Na szczęście niezbyt mocno. I niezbyt długo.
Nad jeziorem Łąka chwila postoju. Krótka zamiana rowerami i po chwili już na swoich rumakach jedziemy dalej.

Jak jezioro może się nazywać Łąka? © djk71

W drodze do Orzesza, w lesie natrafiamy na małą kapliczkę opisaną jako Maryjka na Branicy.

Maryjka na Branicy © djk71

Chwilę później krótki postój na przedmieściach Orzesza.

Jeszcze tylko parę kilometrów i jesteśmy w Gierałtowicach. Tu żegnamy się z Tomkiem, który właśnie zaliczył pierwszą w życiu setkę :-) Teraz czas na kolejne :-)

Kawałek dalej rozstajemy się również z Amigą. I tak daleko nas odprowadził.

Samotnie docieram do domu. Na podjeździe z Rokitnicy doganiam szosowca i już na wjeździe na osiedle wyprzedzam go bez problemu. No w każdym razie tak to wyglądało :-)

Wokół Jeziora Żywieckiego

Plany były inne, ale późne wspólne i śniadanie i mający się niebawem pojawić pozostali koledzy sprawiają, że niewiele dziś czasu pozostaje na rower.

Ruszamy w stronę Tresnej, a potem się zobaczy. Po drodze mijamy koleżanki i kolegów, którzy wybrali się na spacer. Dojeżdżamy do zapory i już wiemy, że czasu starczy co najwyżej na objechanie Jeziora Żywieckiego.

Jechać, czy pływać? © djk71

A tam mamy jechać jutro...

W oddali Żar © djk71

Zahaczamy o Międzybrodzie Żywieckie i drugą stroną jeziora wracamy.

Krótki postój na widok górniczych barw. Kolejne miejsce tragedii. Więcej opisał Darek w swoim wpisie.

Nie trzeba wojny żeby ludzie ginęli © djk71

Pod koniec rundki ciemne niebo zapowiada burzę. Przyśpieszamy. Dojeżdżamy do ośrodka w samą porę żeby przywitać się z tymi, którzy dojechali, wykąpać się i ruszyć na obiad.

Przed nami jeszcze długi dzień :)

Integracja w Żywcu
W planach impreza integracyjna w firmie. Kierunek Żywiec. Nie zastanawiałem się ani chwili, tylko rower. Wiedziałem, że Amiga też nie będzie się wahał. W piątkowy poranek spotykamy się w lesie w Kończycach. Łatwo nie będzie, już jest gorąco, a za chwilę termometry mają wskazać ponad 30 stopni w cieniu. Oby jak najwięcej drogi było w cieniu.

Na Halembie Darek pokazuje mi kolejną smutną kartę z historii tej ziemi - Auschwitz III :-(

Smutna pamiątka © djk71

O tym nie wiedziałem.

Kto o tym wie? © djk71

Krótki postój na Stargańcu.

Wykąpałby się człowiek © djk71

W sumie nie wiem czemu Darek wymyślił taką pętlę, patrząc teraz na mapę wygląda, że można było jechać prosto. Z drugiej strony nigdzie nam się nie spieszy. Szczególnie widać to kiedy robimy przerwę i - jak to na urlopie - spędzam ponad 40 minut wisząc na telefonie i załatwiając różne tematy.

Po drodze wieża… lubię wieże…

Wysoko © djk71

I postój na uzupełnienie zapasów w Biedronce. Następnie rzut oka na Zameczek Myśliwski w Promnicach, gdzie tuż przed wjazdem ładujemy się w jedyne na całej trasie błoto.

Zameczek Myśliwski © djk71

Widać, że myśliwski © djk71

Kawałek dalej spotykamy uprzejmego rowerzystę (Krzysztofa o ile pamiętam), który chce nam pomóc tłumacząc którędy mamy jechać, finalnie wybieramy jednak własny wariant. Było to mimo wszystko sympatyczne z jego strony.

Mijamy Studzienice i wjeżdżamy do Pszczyny. Nie wiedziałem, że jest tu skansen.

Wszystkim dziś ciepło © djk71

Nie decydujemy się na zwiedzanie. Tylko szybka fotka pałacu…

Obowiązkowa fota © djk71

I trzeba szukać czegoś do zjedzenia. Mała knajpka, pierogi i Karmi sprawiają, że nie chce się nam ruszać dalej. Upał coraz większy. W końcu jedziemy. Nie mogę jednak nie zatrzymać się przy wieży.

Wieża wodna © djk71

Wieczorem pewnie ładniej wygląda, ale nie ma czasu na czekanie.

Kilka zdjęć na tamie w Goczałkowicach...

Kolejny obowiązkowy punkt © djk71

Wygląda ciekawie, a zwiedzających brak © djk71

... i dojeżdżamy do Czechowic. Droga do Bielska i przez Bielsko strasznie nam się dłuży, nie wiadomo, czy przez upał, czy przez ruch, który w piątkowe popołudnie nie jest oczywiście zbyt mały.

W Mikuszowicach obowiązkowy postój obok kościółka.

Kościółek jest naprzeciwko © djk71

W Wilkowicach dłuższy postój obok sklepu. Dużo tych postojów, ale żar niemiłosierny. Trochę podjazdu i piękny zjazd do Łodygowic. Tu postój w parku

Pałac w Łodygowicach © djk71

I kawałek dalej obok ślicznego kościółka.

Na górce © djk71

Stąd już tylko rzut beretem do naszego ośrodka.

Ośrodek już czeka © djk71

Szybkie powitanie ze znajomy i czas na zasłużone piwo i chwilę odpoczynku nad jeziorem.

Zasłużyliśmy :-) © djk71

O dziwo choć cała podróż trwała dość długo i słońce paliło okropnie to nie czuję się tak zmęczony jak się spodziewałem. A może to kwestia nastroju… ;)

XVII Mistrzostwa w Kolarstwie Górskim w Tarnowskich Górach
Dziś Mistrzostwa Tarnowskich Gór w Kolarstwie Górskim. Jak zwykle w parku w Reptach. Po wczorajszej wyprawie dziś nie w głowie nam start. Nam nie, ale Igorek nie odpuści ;-)

W zeszłym roku był tu mistrzem znacznie wyprzedzając znacznie konkurencję. Dziś będzie o wiele trudniej, bo przeszedł do wyższej kategorii wiekowej i będzie startował z chłopakami nawet 4 lata starszymi od siebie. Wie, że będzie ciężko, ale startuje.

Towarzyszymy Mu wraz z Amigą na objeździe trasy. Myśleliśmy, że pojedzie trasą "dorosłą", a tu niestety nie, tak samo jak w zeszłym roku.

Chwila zamieszania na starcie i ruszyli. Czekam przy mostku i... nie ma ich... długo. W końcu jest, ale to dopiero pierwsze okrążenie. Jest trzeci. Ładnie.

Drugie okrążenie i... to samo... Jako, że nikt za nim bezpośrednio nie jedzie, wsiadam na rower i jadę za nim. Na trasie już wiem skąd to opóźnienie. Objechaliśmy trasę dla maluchów, a ta grupa ma ją wydłużoną. Jest gdzie się zmęczyć.

Igorek dowozi trzecie miejsce. Przegrywa z dwoma czternastolatkami. Cztery lata to duża różnica w tym wieku. Jest więc sukces. Wygrywa przecież z innymi starszymi od siebie. Brawo!

Trzecie miejsce :-) © djk71

Anka zamiast Jury
Jeszcze wieczorem w planach była Jura. Krótko po północy Amiga wykazał się zdrowym rozsądkiem i stwierdził, że po takim tygodniu w pracy i 3-4 godzinach snu to za dużo na Jurze nie powalczymy. Plan alternatywny - Anaberg. Góra św. Anny, czyli miejsce gdzie ostatnio trudno nam trafić.

Ruszamy późno, po 10-ej, ale organizm domagał się odpoczynku. Niezbyt ciepło, fajna pogoda do jazdy. Tyłami przez Wieszowę docieramy do ruin kościoła w Ziemięcicach.

Ruiny mają swojego gospodarza © djk71

Jadąc dalej Darek postanawia sfotografować kapliczkę. Chwilę trwa parkowanie roweru... W końcu udało się...

Mistrz parkowania ;) © djk71

Chwilę później lądujemy w Pyskowicach w skansenie lokomotyw.

Polska, czy Niemcy? © djk71

Niestety skansen zamknięty, jest co prawda podany numer telefonu, pod który można zadzwonić, ale to już następnym razem. Dziś tylko rzut oka przez ogrodzenie...

Dawno już tu stoi © djk71

Więcej tu takich © djk71

I jak smutno patrzą © djk71

... i przez dziury w bramach.

Pusto tu © djk71

Szkoda, że nie ma kasy na takie miejsca.

Mijamy Dzierżno i zatrzymujemy się na chwilę przy monumentalnym pałacu z 1700r. w Bycinie.

Potężny gmach © djk71

Pałac jest w prywatnych rękach i niestety jak wiele tego typu obiektów niszczeje.

Kiedyś był piękny © djk71

Tuż obok figurach św. Floriana, zapewne upamiętniająca pożar pałacu w 1767r.

Florian uratował pałac? © djk71

Mapa wskazuje, że żółtym szlakiem dotrzemy co najmniej do samego Ujazdu, więc kierujemy się na szlak. Świetnie oznaczony, ani przez chwilę nie mamy wątpliwości jak jechać, gdzie skręcić.

Tradycyjnie zdjęcie przy pałacu w Pławniowicach musi być...

Pięknie tu © djk71

Krótki postój w Rudzińcu, najpierw w sklepie, potem przy pałacu...

Kolejny smutny pałac © djk71

... kościele...

Kościół w Rudzińcu © djk71

i... przy jakimś festynie, gdzie zawitały pojazdy trochę większe niż rower...

Rudy? © djk71

Ci to mają klimatyzację © djk71

Szybko zauważamy, że przekroczyliśmy granicę województwa.

Inne województwo, czy kraj? © djk71

Za Ujazdem na jednym z podjazdów Amiga wydaje triumfalny (jak mi się wydaje) okrzyk. No cóż, będą jeszcze większe podjazdy... Ale to nie zdobycie szczytu było powodem krzyku, to pszczoła, która Go użądliła w głowę. Na szczęście nie jest uczulony więc jedziemy dalej.

W okolicach Zimnej Wódki skrzyżowanie i... są inne szlaki oprócz żółtego. Skoro nie było żadnych znaków, a jesteśmy pewni, że jedziemy dobrze powinniśmy jechać dalej na wprost. Powinniśmy, ale coś nas podkusiło żeby jednak skręcić. Tym bardziej, że właśnie tu kończą się nam mapy.

Dzięki temu zaliczamy Zimną Wódkę

W Zimnej Wódce © djk71

Po chwili... wracamy na żółty szlak. Mijamy Czarnocin i znaki pokazują nam, że do Góry Św. Anny pozostaje nam 5,4 km (a może 5,6km). Widać ją już zresztą ok kilku chwil.

Ruszamy i po chwili lądujemy w pokrzywach. Pokrzywy po pas to już przerabiałem niejednokrotnie, ale te tutaj to jakieś rekordzistki. Przez chwilę da się jeszcze jechać, ale zaraz potem zsiadamy i przedzieramy się pieszo. Lekko nie jest. Piecze wszystko, nie tylko od pokrzyw. Od jakiegoś czasu słońce też daje w kość.

Rower widać, nie jest źle © djk71

Kiedy w końcu docieramy do jakiejś poprzecznej drogi polnej nie mamy wątpliwości uciekamy ze szlaku.

Amigę też widać © djk71

Jest coraz bliżej © djk71

Skręcamy w lewo (to lepsze wyjście to była prawa strona, ale o tym dowiedzieliśmy się dopiero w domu). Jedziemy, co prawda w odwrotnym kierunku, ale byle do cywilizacji. Niestety płonne nasze nadzieje. Lądujemy w polu. Przedzieramy się przez łąki, rzepak i w końcu kolejna ścieżka. Teraz już dojeżdżamy do asfaltu w Leśnicy. Zmęczeni. Potwornie zmęczeni. Dał nam popalić ten kawałek.

Banany i w drogę. Jeszcze tylko podjazd na szczyt i będzie można odpocząć. Po drodze krótki postój przy Muzeum Czynu Powstańczego.

Myślałem, że Korfanty wyglądał inaczej... ;) © djk71

I w końcu jesteśmy na miejscu. Zamiast 5,5km od ostatniego znaku zrobiliśmy chyba z 13 w czasie... 1:25h!

Szybki posiłek i czas na powrót, bo... o tej porze to chcieliśmy być już w domu. Jeszcze tylko rzut oka na Pomnik Czynu Powstańczego i wracamy.

Pomnik Czynu Powstańczego © djk71

Odpuszczamy dziś amfiteatr i zwiedzanie okolicy.

Powrót w miarę najkrótszą drogą. Krótki przystanek przy kościele w Dolnej...

Ładny ten kościółek © djk71

... i przy dworze w Kopienicach.

Dwór, obecnie szkoła podstawowa © djk71

W końcu docieramy do domu. Kolejna fajna wycieczka, choć epizod z pokrzywami nie do końca był potrzebny. Wciąż mnie zastanawia gdzie tam był szlak i czy czegoś nie przeoczyliśmy.
Nic to, najważniejsze, że dzień był udany, oby więcej takich.

Mistrzostwa Śląska w kolarstwie górskim - Family Cup

Wczoraj pogoda pokrzyżowała nam plany, dziś mamy nadzieję, że będzie lepiej. Całą rodzinką w towarzystwie Kosmy, Tomka i Amigi stawiamy się na Księżej Górze w Radzionkowie. Fakt, że jest to najwyższe wzniesienie na Garbie Tarnogórskim (357 m n.p.m.) wraz ze wspomnieniem ostatnich deszczów pozwala przypuszczać, że nie będzie łatwo. Z naszej grupy na start decydują się: Igorek, Wiktor i Monika. W sumie startuje 265 osób.

Pierwszy startuje Igorek. Jak zawsze przejęty, ale koszulka zobowiązuje... :-)

Koszulka zobowiązuje © djk71

Pierwsze okrążenie kończy wyprzedzając znacznie rywali...

Rywali nie widać © djk71

Niestety szybki start daje w kość i na kolejnym okrążeniu jeden z zawodników go wyprzedza. Nie szkodzi. Jest srebro ;-)

Jest srebro. Mam puchar! © djk71

Następna startuje Monika. Walczy dzielnie.

Kończę kolejne okrążenie © djk71

Opłacało się. Też jest druga ;-)

Mam srebro :-) © djk71

W końcu czas na Wiktora.

Startujemy, czy czekamy? © djk71

Niestety start się barrrrrdzo przedłuża. W końcu ruszają.

Gdzie jest Wiktor? © djk71

Dzielnie walczy. Na metę dojeżdża jako ósmy. Świetnie, że walczył do samego końca.

I zaraz meta © djk71

Potem długie oczekiwanie na zakończenie i losowanie nagród urozmaicane przejażdżkami po terenie ośrodka.

Po zakończeniu jedziemy jeszcze na objazd trasy. Miejscami ślisko. Finalnie trochę żałuję, że nie wystartowałem, choć pewnie i tak nie miałbym wielkich szans. W końcu to nie moja bajka.

Wracamy zmęczeni i opaleni. Zmęczeni głównie słońcem... jak dla mnie za dużo. Ale dzień fajnie spędzony.

W końcu do DSD
Wciąż brakuje czasu na zwykle codzienne przejażdżki. Dziś korzystając z tego, że jestem w miarę wcześnie w domu i że zmieniły nam się trochę plany siadam na rower i jadę w stronę DSD.

Nie byłem tu już chyba z pół roku, a może więcej. A przecież to tylko rzut kamieniem od domu. Zanim dojeżdżam do lasu, przypominam sobie do czego służą błotniki, te które zostawiłem w domu. Spod kół tryska fontanna. W lesie jest jeszcze gorzej. Nie przeszkadza mi to.

Pod drodze spotykam kilkukrotnie Wiktora, który z kolegą mknie w tym samym kierunku. Jadę zerknąć po drodze jak tam tulipanowce. Niestety aparat ma dość słaby zoom, a na drzewo się nie będę wspinał.

Tulipanowce zaczynają (?) kwitnąć © djk71

Miechowice, Segiet, Dolomity.

Wciąż tak samo, a wciąż mnie tu ciągnie © djk71

Lubię tu przyjeżdżać © djk71

Czyżby powoli przewracający się napis zwiastował koniec tego miejsca? Chodzą takie słuchy...

DSD pada? © djk71

W końcu widzę na żywo nowe oznaczenia tras rowerowych przygotowane przez Stowarzyszenie Trasy Rowerowe.

W końcu widzę oznaczenia nowych tras © djk71

Lubię tu jeździć. Lubię te ścieżki, zjazdy i podjazdy... choć dziś są zdradliwe, zaliczam jeden uślizg, z którego sam nie wiem w jaki sposób się wybroniłem.

Nic tylko jechać © djk71

Jeszcze tylko, krótki postój w Miechowicach u ojca i czas wracać do domu. Brudny rower, brudny ja, ale było tak jak lubię.

Błoto, bunkry i pokrzywy

Pogoda straszy deszczem, mimo to decydujemy się z Amigą na krótką przejażdżkę. Znosimy rowery, telefon do Olka...i oczywiście, że jedzie. Pięknie.

Ekspresowym tempem docieramy do Zbrosławic. Kropi, ale nie ma to znaczenia. Chwila dyskusji dokąd jedziemy i ruszamy.

Cel - stary szlak kolejowy. Po drodze Olo bezbłędnie odszukuje niemieckie bunkry, oprowadzając nas po jednym z nich.

Duży ten bunkier © djk71

Przy okazji podziwiam jeziorko, którego wcześniej nigdy nie widziałem .

Kąpać się tu chyba nie można © djk71

Nie obywa się bez wpychania rowerów na skarpy, terapii pokrzywowej oraz błotnej przeprawy. Jednym słowem… klimaty jak z rajdów na orientację ;-) Olek się tu świetnie odnajduje :-)

Gdzie jest ten punkt... :-) © djk71

Chwila na uzupełnienie płynów w Wilkowicach - czemu takie miejsce świeci pustkami w piątkowy wieczór? Nie rozumiem.

I pora się żegnać. Niby niewiele kilometrów, ale atrakcji było co niemiara :-)

Cyfryzacja
W końcu udało się znaleźć wolną chwilę w normalnych godzinach. W związku z tym ruszam w stronę Miechowic w celu zmierzenia się ze zbliżającą się cyfryzacją.
Chłopcy informują mnie, że jadą oczywiście ze mną. :) Przejazd przez las i już jesteśmy na działce.

Chwila przerwy © djk71

Chwila walki ze sprzętem i zadowolona twarz dziadka mówi, że misja została zakończona sukcesem. Czas wracać.

Ruszamy © djk71

Wiku rusza na skróty, a Igor prowadzi mnie opłotkami, w tym całkiem fajnym podjazdem :-) Dał radę. Ja też ;-)