Wczoraj cały dzień przegadaliśmy wędrując po bardzkich drogach krzyżowych i różańcowych.
Dziś też postanowiliśmy wybrać coś mniej popularnego. Startujemy w Batorówku.
Kiedy krótko po starcie zobaczyłem stację drogi krzyżowej pomyślałem, że Piotr lekko przesadza... :-) Ten temat przecież zaliczyliśmy wczoraj.

Znów droga krzyżowa? © djk71

My jednak skręcamy w inną stronę.

Idziemy przed siebie © djk71

Żebyśmy nie zapomnieli gdzie jesteśmy pojawiają się pierwsze skały.

Znów kompozycje skalne © djk71

Po drodze spotykamy mnóstwo wywróconych drzew. Widać jak płytko osadzone mają korzenie.

Ładny wykrot © djk71

To, że drzewa są przewrócone to nie dziwi, ale krzyże?

Wandale, czy natura? © djk71

Idziemy dalej podziwiając okolicę. Jednocześnie cały czas prowadzimy dyskusje na różne tematy. Nie widziałem, że potrafię aż tyle mówić :-)
Czasem jednak trzeba zamilknąć i odpocząć podziwiając okolicę.

Tak będę siedział © djk71

Warto też spojrzeć pod nogi...

Ślicznie © djk71

... czy rozejrzeć się wokół...

Też ma swój urok © djk71

W końcu jednak trzeba ruszyć dalej.

Ścieżka przez torfowisko © djk71

Ludzi niezbyt tu wiele, za to pojawiają się inne stworzenia.

Jaszczurka © djk71

I znów podziwiamy kompozycje skalne...

Skały © djk71

Dyskutujemy o tym jak powstały...

I jak tu przejść? © djk71

Że kiedyś to wszystko było pod wodą...

Przewróci się... © djk71

A teraz służy jako platforma widokowa.
Na Narożniku Piotr opowiada mi historię zabójstwa pary młodych studentów z Akademii Rolniczej we Wrocławiu w 1997 roku. Sprawcy (-ów) do dzisiaj nie odnaleziono.
Pomimo upływu wielu lat mówi się ostatnio o przełomie w śledztwie... Pogooglujcie... naprawdę ciekawa (i niestety przykra) historia...

I znów czas na podziwianie © djk71

Czas iść dalej...

Kolejne skały © djk71

Lubię takie dróżki... Chyba niezbyt wiele osób tu się zapędza, bo nawet przy ścieżkach można znaleźć jagody.

Lubię takie ścieżki © djk71

Wkrótce wyjaśnia się nazwa Skalne Grzyby.

Grzybek © djk71

Nie brakuje tu ich.

Kolejny grzybek © djk71

Robimy chwilę przerwy.

A może odpocząć? © djk71

Po chwili trafiamy na kolejne grzyby.

Czas na grzybobranie © djk71

Oprócz grzybów są też i inne kształty. Dyskutujemy o erozji i wietrzeniu skał, nawet nie wiemy jak ważne to okaże się kolejnego dnia :-)

Niesamowite są te kompozycje skalne © djk71

Nawet nie zauważamy jak mijają kolejne kilometry.

Skały już były? © djk71

W sumie kończymy trasę po 25 km. W ciszy, prawie bez ludzi... Cudownie...

Skały, korzenie... © djk71

Wieczór postanawiamy spędzić podobnie jak wczoraj w Polanicy Zdrój.

Polanica z dystansu © djk71

Przypadkiem trafiamy na Aleję Koszykarzy.

Aleja koszykarzy © djk71

Kolejny udany dzień.

Dziś mieliśmy w planach Czechy, ale mając na uwadze zasłyszane opinie o tłoku w weekendy wybieramy Bardo - miasto cudów (tak się przedstawiają).

Po przyjeździe uderzamy najpierw do biura informacji turystycznej. Sympatyczna dziewczyna obdarowuje nas mapami oraz udziela kilku informacji.
Między innymi dowiadujemy się, że w pobliskim kościele znajduje się najstarsza w Polsce drewniana rzeźba sakralna z... 1011 roku!!!
Musimy to zobaczyć.

Najstarsza rzeźba sakralna w Polsce - 1011r. © djk71

Kościół całkiem ładny.

Drugie co do wielkości organy na Dolnym Śląsku © djk71

Mijamy mały rynek i ruszamy na pobliskie wzgórze zobaczyć drogę różańcową.

Jedna z kapliczek na Drodze Krzyżowej w Bardzie © djk71

Część kapliczek bardzo ładna, część taka sobie.

Jedna z kapliczek na Drodze Różańcowej w Bardzie © djk71

Niestety wszystkie pozamykane. Większość niestety w nie najlepszym stanie... Szkoda, że ludziom wszystko przeszkadza...

Jedna z kapliczek na Drodze Różańcowej w Bardzie © djk71

Mimo, ze idziemy spacerkiem, to słoneczko już od początku zapowiada, że ten dzień nie będzie łatwy.

Droga Różańcowa w Bardzie © djk71

Schodzimy ponownie do miasteczka. Mijamy centrum, przechodzi nad rzekę, a stamtąd... na Drogę Różańcową. Jedną z trzech - niemiecką (są jeszcze polska i czeska).
Nie to, że mamy taką potrzebę, po prostu zapowiadają się fajne ścieżki do spacerowania. Do tego pod górkę więc tak jak lubimy ;-)

Niemiecka Droga Krzyżowa w Bardzie © djk71

Mapa mówi, że obok są pozostałości po dawnym zamku. Rzeczywiście pozostałości...

Pozostałości po zamku w Bardzie © djk71

Potem próbujemy wg mapy odnaleźć punkt widokowy, ale coś nam to średnio wyszło. Nie szkodzi, idziemy dalej.
Chwilę później trafiamy na inny punkt widokowy. I... jest widok...

Widok na Bardo © djk71

Obok (a częściowo) na naszym szlaku mnóstwo rowerzystów. Nic dziwnego, jest gdzie trenować, tym bardziej, że są tu wytyczone trasy zjazdowe.

Maszerujemy dalej. Jesteśmy tak pochłonięci rozmową, że nie zauważamy miejsca gdzie mieliśmy skręcić. W efekcie trafiamy... na wieczór panieński Marceliny :-) Prawie :-)
Wracamy. Mieliśmy skręcić na polską drogę krzyżową. Te zdecydowania skromniejsza i rzadziej uczęszczana.

Polska Droga Krzyżowa w Bardzie © djk71

Do tego bardziej pionowa.

Polska Droga Krzyżowa w Bardzie © djk71

Ostatecznie udaje się ją pokonać i trafić do mieszczącej się na szczycie kapliczki Matki Boskiej Płaczącej.

Kapliczka © djk71

Widać wiele osób chce pozbyć się tu swojego krzyża.

Krzyże © djk71

Czas na zejście.

Niemiecka Droga Krzyżowa w Bardzie © djk71

Z jakiegoś powodu droga w dół jest szybsza :-)

Zabytkowy most w Bardzie © djk71

Na miejscu chcemy coś zjeść, niestety upatrzona wcześniej knajpka dziś jest nieczynna. Właściciel (?) na pytanie o inne miejsce nie poleca niczego. Nie wierzymy mu. Jak się potem okaże niesłusznie. Zjedliśmy jakąś pizzę, ale... to nie było miejsce godne polecenia.

Nie sądziłem, że przejdę dziś 18 km w takim klimacie... Ale podobało mi się. Dobrze spędzony dzień. I znów na prawie pustych ścieżkach.

Wieczór kończymy w Polanicy Zdrój. Tu już kiedyś byłem. Ładnie tu.
I jest inne piwo bezalkoholowe niż Lech Free... bo wszędzie tylko takie ;-(
Ale tu był wyjątek :-)

A jednak się napiłem © djk71

Ślepak © djk71

Pokaż trasę GPS

Po 23 km po skałkach postanawiamy jeszcze pospacerować po Dusznikach.

A to co? © djk71

Chwila spaceru po mieście, potem po parku zdrojowym.

Fontanna w parku zdrojowym - Duszniki © djk71

Nie chce się wracać.
Ostatecznie lądujemy jeszcze w jakieś czeskiej knajpce.

Wczoraj chodziliśmy po pustych ścieżkach już pod wieczór, dziś postanawiamy ruszyć z rana zanim inni wyjdą (wyjadą) na szlak. Podjeżdżamy na parking w okolicach Błędnych Skał. Przez chwilę wahamy się, czy nie podjechać na samą górę, ale i cena wjazdu i fakt, że wjazdy/zjazdy są w odstępach godzinowych (wąska droga) skutecznie nas do tego zniechęca. Zostawiamy samochód na dole i maszerujemy szlakiem w górę.

Kierunek Błędne Skały © djk71

Kiedy docieramy do góry zaczynają się pojawiać pierwsi kierowcy. Ruszamy szybko do przodu żeby uniknąć tłumów.

I zaczynają się zagadki: co to jest © djk71

I znów jest pięknie.

I znów się rozglądam zaciekawiony © djk71

Chciałbym opisać wszystkie wrażenia jakie miałem po drodze, ale nie da się.

Niesamowite © djk71

To trzeba po prostu zobaczyć.

Kamyczek między skałami © djk71

Każdy kolejny krok, każdy zakręt to kolejna niespodzianka.

Pięknie © djk71

To kolejny niesamowity widok.

Podoba mi się © djk71

I to zarówno z góry...

Śliczna panorama © djk71

Jak i tuż obok.

Niesamowite skały © djk71

Te skały są niesamowite.

A jak to powstało? © djk71

Zaczynam się zastanawiać, czy tego nie stworzyli kosmici.

Różnorodna ścieżka © djk71

Przecież to niemożliwe żeby to samo się tak ukształtowało.

Wierzyć się nie chce, że to natura © djk71

Miejscami jest wąsko.

Miejscami wąsko © djk71

Po minięciu Błędnych Skał postanawiamy pójść dalej.

Skały, korzenie... © djk71

Wytyczamy sobie trasę i ruszamy.

Dróżka © djk71

Jest ciepło. Łatwo nie jest, ale jesteśmy dzielni.
Po kilkunastu kilometrach wita nas taki znak.

Po angielsku... Hope :-) © djk71

Schodzimy ze szlaku, ale niestety zamknięte.
Na szczęście kawałek dalej jest mała knajpka. I mają bezalkoholowe :-)

Po krótkiej przerwie ruszamy dalej. Słońce praży. Na szczęście las daje schronienie.

I mchy, mchy... © djk71

Jest pięknie.

W górze też pięknie © djk71

Pod koniec trasy pstrykam zdjęcie przydrożnego krzyża. Dopiero w domu zauważam, jak się wpasowałem :-)

Jak ja się tam znalazłem? © djk71

Było pięknie. Ponad 20km. Wieczorem zahaczamy jeszcze o sawannę żeby zerknąć na zachód słońca.

Chwila odpoczynku © djk71

Piękny dzień za nami.

Zachodzić, czy znów się pokazać? © djk71

Czas wracać na kwaterę.

Dobranoc © djk71

Wczoraj skończyliśmy wędrówkę wcześniej niż planowaliśmy. Przespaliśmy się i... ruszyliśmy w Góry Stołowe. Dla mnie to zupełnie nowy teren. Co prawda dojeżdżając na miejsce zaczynamy się zastanawiać, czy to był dobry wybór. Na miejscu tysiące turystów, wszystkie parkingi zapchane samochodami. Chyba nie tego chcieliśmy :-(

Zatrzymujemy się w Wambierzycach.

Wambierzyce © djk71

Malutka mieścina, gdzie nawet zjeść coś w sensownych cenach nie jest łatwo. W końcu wcinamy pierogi i próbujemy znaleźć jakiś nocleg na kilka dni. Łatwo nie jest. Wszędzie już zajęte. Ostatecznie udaje nam się znaleźć nocleg w Łężycach (Duszniki Zdrój). Jedziemy się rozpakować i postanawiamy wykorzystać jeszcze pozostałą część dnia. Piotr sugeruje Szczeliniec. Z racji tego, że to popularne miejsce trochę się tego obawiamy, ale na szczęście kiedy dojeżdżamy na parking większość osób już jest w domu lub właśnie wraca.

Ruszamy na Szczeliniec © djk71

Oczywiście nie jesteśmy zupełnie sami, ale z każdym kolejnym krokiem jest coraz spokojniej.

Ścieżka, czy pomost? © djk71

Biorę do ręki aparat i... właściwie mógłbym pstrykać co chwilę...

Lubię taki widok korzeni © djk71

Skały robią na mnie wrażenie, choć jeszcze nie wiem, że to co najlepsze jeszcze przede mną.

Momentami nisko © djk71

Z góry piękny widok © djk71

Przy schronisku trochę ludzi, ale tłumów nie ma.

Chyba jestem zadowolony © djk71

Jest czas żeby popatrzeć na świat z góry.

Szczeliniec - schronisko © djk71

Nawet platformy widokowe puste.

I posiedzieć można © djk71

To była dobra godzina na wyjście tutaj.

Można się zapomnieć © djk71

O dziwo dopiero za schroniskiem jest kasa. Nie ma lekko, trzeba płacić, na szczęście cena nie szokuje.

Wąsko tu © djk71

Z każdym kolejnym krokiem jest coraz ciekawiej.

Zaklinowało się © djk71

Aparat znów zaczyna się grzać ;-)

Kto to ułożył? © djk71

Podobają mi się zarówno skały, jak i widoki z góry.

Ślicznie © djk71

To niesamowite, jak wyglądają te formy skalne.
Będę się temu dziwił jeszcze przez kilka następnych dni.

Kolejna układanka © djk71

Duża ich część jest nazwana, jak np. poniższy Małpolud :-)

Małpolud © djk71

Chciałbym wiedzieć jak to się tak poukładało.

Się poukładało © djk71

Dla Piotra to znajome tereny, ale ja jestem mile zaskoczony.

Nie mogę się nadziwić © djk71

Cieszy brak ludzi.

Dróżka © djk71

Można by tu usiąść i... siedzieć... siedzieć... siedzieć...

Kolejne skałki © djk71

Kiedy schodzimy, na dole nawet kramy są już pozamykane.
Ruszamy na zakupy i wracamy na kwaterę. Jutro trzeba wcześnie wstać żeby również uniknąć tłumów.

Kilka miesięcy temu w trakcie jednego ze spotkań Piotrek zaproponował męski wyjazd w góry. Do końca nie wiedziałem, czy zrobił to żartem, czy z nadzieją, że się nie zgodzę :-) ale... podłapałem temat. Tym bardziej, że pomysł był zwariowany. Siedem dni marszu z Gór Opawskich do Świeradowa w Górach Izerskich. Ponad 200 km z plecakami i... bez żadnego wcześniejszego doświadczenia w takich wędrówkach. Mnie nawet chodziło po głowie żeby część przebiec... A co? Nie takie głupoty już robiłem.

Czas mijał, a pandemia skutecznie zniechęcała do budowania formy, tej biegowej też. Pierwszy, czerwcowy termin wyjazdu też został przełożony, bo granica z Czechami była zamknięta.
W końcu udało się ustalić kolejny. Trasa z grubsza wytyczona okazała się być dłuższa... 240 km... I do tego mamy 6, no może 6,5 dnia. To w praktyce oznacza 40 km dziennie. Jak na nowicjuszy to... dużo...

Napój mocy i startujemy © djk71

Pakujemy się. Każdy oddzielnie i... każdy... przesadza... Średnio prawie o... 100%. Wagowo.
Obaj doszliśmy do wniosku, że 9-10kg plecak to maks. Ostatecznie mój waży chyba ok. 16-17 - bez wody. Piotrka podobnie. Dobrze chociaż, że zmieściliśmy się w plecakach, choć mój przyjaciel próbował różnych wariantów.

Bagaż chyba zbyt duży © djk71

Ruszamy w środę rano. Pełni optymizmu dzielnie maszerujemy.

Zaczynamy w Górach Opawskich © djk71

Dość szybko przekraczamy granicę czeską.

I już po czeskiej stronie © djk71

Zaczynają się górki. Idzie się spokojnie, choć pierwsze kilometry poświęcamy na dopasowanie plecaków, chwilę trwa zanim dobrze leżą na plecach. Póki co pogoda dopisuje, nie jest zbyt gorąco.

Zaczynają się górki © djk71

Przechodzimy przez malutką, choć malowniczą wioskę Rejviz.

Strasznie, czy śmiesznie? © djk71

Ładnie, choć pojawia się dość sporo turystów, rowerzystów...

Ładnie © djk71

Na szczęście po chwili zabudowania się kończą, a my schodzimy znów na szlak w lesie.

Lubię takie domki © djk71

Tu zdecydowanie lepiej.

Którędy teraz? © djk71

Maszerujemy, rozmawiamy i zatrzymujemy się tylko po to by zerknąć na panoramy okolicy.

To lubię © djk71

Szlaki dobrze oznakowane. Nawet tam gdzie była wycinka.

Maszerujemy z plecakami © djk71

Po ok. 20 km docieramy na Zlaty Chlum. Jest dobrze. Czas na chwilę przerwy. O ile na trasie było pusto to tutaj jest trochę ludzi - większość to pewnie turyści, który postanowili zdobyć szczyt ruszając z pobliskiego Jesenika.

Zlaty Chlum © djk71

Po chwili przerwy ruszamy dalej - właśnie w stronę Jesenika.

W dole Jesenik © djk71

Póki co idzie się całkiem przyjemnie. Ciężar plecaków niestety daje o sobie znać ;-(

Dziwnie to wygląda © djk71

Mimo dobrego oznakowania udaje nam się przegapić jeden z zakrętów. Chyba zbytnio się zagadaliśmy. Musieliśmy wyglądać na profesjonalistów, którzy wiedzą co robią, bo podążająca za nami Czeszka chyba nam w pełni zaufała :-) Po chwili musiała wracać za nami.

Drzew nie ma, ale oznaczenia pozostały © djk71

Schodzimy w Jeseniku. Od jakiegoś czasu świeci już mocniej słońce. Czujemy lekkie zmęczenie. Postanawiamy nieco zmodyfikować trasę do Lipova Lazne.

Ciekawe © djk71

Chcieliśmy pójść nieco na skróty, w efekcie dostajemy mało przyjemny odcinek asfaltową drogą bez pobocza. Obaj marzymy, o tym żeby skończył się jak najszybciej.
Na domiar złego zaczynają dawać znać o sobie plecy i... szybko, zbyt szybko pojawiające się pęcherze na stopach ;-(

Docieramy do miasteczka. Za nami 30 km. Przed nami jeszcze zaplanowana dycha. Tylko... mamy problem z chodzeniem, a i godzina późniejsza niż planowaliśmy, a przed nami podejście w góry. Jeśli pójdziemy skończymy w górach w nocy. O ile... dojdziemy, bo każdy kolejny krok to problem, ból...

Tu skończyliśmy © djk71

Siadamy na ławeczce. Nawadniamy się i dyskutujemy co dalej. Choć obaj nie bardzo jesteśmy z tego zadowoleni to musimy przyznać się, że chyba cel był zbyt ambitny. Do tego ciężar na plecach nie pomógł. Nie tak to miało być, ale podejmujemy decyzję. Kończymy. Ten wyjazd to miała być przyjemność (i póki co była). Wiemy jednak, że nawet gdybyśmy jutro ruszyli dalej to... byłaby to walka o przetrwanie.

Decydujemy się na wezwanie wsparcia. jakieś dwie godziny później jesteśmy tam, skąd zaczęliśmy.
Trochę żal, ale to była dobra decyzja. Sam dzień też był ogólnie udany. Na pewno wiele się nauczyliśmy. Będziemy o tym jeszcze dyskutować przez kolejne dni, bo to, że zakończyliśmy inaczej niż planowaliśmy, nie znaczy, że skończyliśmy wyjazd zupełnie. :-)

W domu, na urlopie więc kolejny ARBUZ.

Dziś zupełnym przypadkiem wyszły ulice w... dzielnicach, które powszechnie nie są uznane za najbezpieczniejsze :-) Biskupice, Zandka, okolice Lompy, czy też okolice Buchena zamieszkałe przez ludność narodowości romskiej... Czyli... szybka trasa :-)

ul. Wojciecha Bogusławskiego
Wojciech Bogusławski herbu... Świnka. Nie wiedziałem, że takowy istniał.
Krótka uliczka w okolicach Lompy.

ul. Bogusławskiego, Zabrze © djk71

Nic ciekawego... no może oprócz lokomotywy :-)

Odjazd! © djk71

ul. Bohaterów Warszawskich

Część ulicy to stare, duże wille.

Zandka, Bończyka © djk71

A część to zwykłe budynki częściowo zamieszkałe przez Romów. Nie brakuje ich tu, niestety nie mam dobrych wspomnień z kontaktów z nimi więc przejeżdżam tamtędy dość szybko.

Mur aresztu © djk71

Budynek na terenie szpitala widzany z Bohaterów Warszawskich © djk71

ul. Bolesława Chrobrego
Biskupice. ulica o dwóch obliczach.

Chrobrego, Zabrze © djk71

W jednej części budynki o nieco zagadkowej przeszłości.

Wygląda jakby garaże straży pożarnej © djk71

A tu co było? © djk71

Z drugiej, na końcu ulicy nowe domki.

Nowa część ul. Chrobrego © djk71

W sumie ciekawie.

Ładne bramy przy Chrobrego © djk71

ul. Bolesława Śmiałego

Boczna Roosevelta, ciągnąca się, aż do wieżowców przy Sobieskiego. Uliczka ma jakby dwa oblicza, dwie strony... jak w Arahji Kultu.
Jedna strona odnowiona, druga jeszcze nie.

Dwa oblicza ul. Bolesława Śmiałego © djk71

No prawie nie.

Odnowiony fragment kamienicy © djk71

ul. ks. Norberta Bończyka
Zabrzańska Zandka. Piękne i... zaniedbane osiedle... Wierzę, że kiedyś będzie wizytówką miasta... Dziś... jeździ się tam szybko :-)

Zandka, Bończyka © djk71

Zandka, Bończyka © djk71

Mało kto wie, że tu jest taki kościół. W sumie niezbyt pasujący do reszty.

Kościół na Zandce © djk71

Udało się wykorzystać okienko pogodowe ;)

*) Co to jest ARBUZ? Poczytaj tutaj :-) Tam też trochę statystyk z wyzwania :-)

Wieczorem wróciliśmy z urlopu, w ciągu dnia zaplanowana komunia w Rybniku, ale jest jeszcze wolny ranek. Więc na rower i ciąg dalszy ARBUZa. Tam gdzie byliśmy rowerzystów mnóstwo, choć przy najmniej połowa jeździła na elektrykach... My zero kręcenia, nie starczyło na to czasu.

Choć ruszam później niż planowałem to na dworze... chłodno.

ul. Beskidzka
To ulica łącząca Kończyce z Makoszowami.

Krzyż przy Beskidzkiej © djk71

Niby taka przeciętna, trochę nijaka, ale można tu spotkać ciekawe domki...

Zabrze, Beskidzka © djk71

zieloną odnogę...

Zielona odnoga Beskidzkiej © djk71

... czy w końcu przychodnię bracką,

Przychodnia Bracka w Makoszowach © djk71

a na końcu ulicy widok na kopalnię Makoszowy.

Kopalnia Makoszowy © djk71

Zgubić się tu trudno, ale jakby co to jest i pomoc. Tutaj po niemiecku.

Fahrtrichtung © djk71

W Grzybowicach było po polsku.

ul. Stanisława Bieniasza
Nowe osiedle ładnych domków w Kończycach. Cicho, spokojnie i blisko zarówno do centrum, jak i do autostrady.

Zabrze, ul. Bieniasza © djk71

ul. Pawła Biniasa
Krótka uliczka z tyłu kościoła św. Józefa.

Zabrze, Biniasa © djk71

ul. Józefa Blani
Krótka i nijaka uliczka w Biskupicach.

Zabrze, ul. Blani © djk71

Zabrze, ul. Blani © djk71

ul. św. Andrzeja Boboli
Samo centrum Zabrza, mam wrażenie, że ta uliczka jest coraz ładniejsza.

Ładny domek przy ul. Boboli © djk71

ul. Bocianów
Kolejna z uliczek, których Google jeszcze nie pokazuje. Kolejne mini osiedle ładnych domów w Mikulczycach, obok miejsca gdzie kiedyś istniała firma Sport Hofer znana z produkcji plecaków.

Zabrze ul. Bocianów © djk71

Zabrze ul. Bocianów © djk71

ul. Boczna
Choć to uliczka raptem 2-3 km od mojego domu to nie wiedziałem, że trak się nazywa. "Ślepa", donikąd więc nigdy nie było powodu tu skręcać. W jej połowie wiadukt, którym chyba kiedyś jeździł tramwaj.

W oddali wiadukt nad Boczną © djk71

Po drodze mijam takie magiczne klimaty.

Magiczny klimat © djk71

*) Co to jest ARBUZ? Poczytaj tutaj :-) Tam też trochę statystyk z wyzwania :-)

Jak to mówią: wszystko co piękne szybko się kończy. My również kończymy nasz krótki, acz dość intensywny pobyt w Obertraun.
Rano postanawiam jeszcze raz zerknąć na góry.

Góry wciąż przed oczami © djk71

Przed nami długi dzień więc krótko, ale pod górkę i lasem.

Leśną ścieżką © djk71

Pięknie tu jest.

Ostatni rzut oka na góry © djk71

Nie chce się wracać, ale co zrobić... :-)

W drodze powrotnej zatrzymujemy się jeszcze żeby zerknąć na pobliskie jeziorko z dość sporym kamyczkiem.
Pierwsze podejście nie udane - muchy końskie zmusiły do biegu największych przeciwników tego sportu.
Za drugim razem się udało.

Kamyczek © djk71

Wcześniej odwiedziliśmy jeszcze pobliską jaskinię, niestety część trasy zamknięta.

Śliczny mostek © djk71

Lubię takie mostki © djk71

Chatka obok jaskini © djk71

Już pod Wiedniem postanawiamy jeszcze odwiedzić Laxenburg. Olbrzymi park z zamkiem, jeziorkami...

W parku w Laxenburg © djk71

Można by tu spędzić cały dzień, ale my już myślami jesteśmy w domu, więc dość szybko wracamy. Ładnie, ale tu trzeba przyjechać z nastawieniem na rekreację, spacery...

W parku w Laxenburg © djk71

I tak oto skończyła się krótka, trochę niespodziewana austriacka przygoda.

Ekipa stwierdziła, że mieszkając nad jeziorem wypadałoby w końcu skorzystać z tego dobrodziejstwa i trochę poleżeć i popluskać się.
Jak wiecie ja nie lubię słońca więc stojąc przed wyborem: leżeć czy biegać wybrałem opcję mniej męczącą: bieganie ;-)

Pobiegłem z drugiej strony jeziora, wzdłuż torów co dawało nadzieję na w miarę płaski bieg.

Miało być łatwo wzdłuż jeziora i torów © djk71

O jakże się myliłem... Podbiegi był takie, że nawet niektórzy rowerzyści (ci niedzielni) zsiadali z rowerów (nie dot. elektryków, których tu pełno).
Musiałem zamienić kilka podbiegów w podejścia.

Trochę w górę, trochę w dół © djk71

Zaliczam mostek, który kiedyś widziałem ze statku.

Kolejny ciekawy mostek © djk71

Nie do końca wiem, czy mogę tu biegać bo trochę się rusza.

Trochę huśta na tym mostku © djk71

Mostek w drodze powrotnej © djk71

Dyszka zaliczona w prawie 30 stopniach.

Potem krótka wizyta nad innym jeziorem - Gosausee, ale chyba wolę "nasze".

Gosausee © djk71

Gosausee © djk71

Tam, mimo, że byliśmy wieczorem zdecydowanie zbyt dużo ludzi :-)

W oddali Dachstein © djk71

Gosausee © djk71

Nad Gosausee © djk71