Wtorkowy trening dał mi nieźle w kość. Wczoraj 1000 km za kółkiem - prawie umarłem. Deszcz sprawiał, że całą drogę walczyłem ze spaniem. Po powrocie ponad 9 godzin snu. Jak nie ja. W efekcie dziś trening zamiast rano dopiero wieczorem.
Ruszam i od początku mam wysokie tętno. Jak za dawnych czasów :-( Myślałem, że to już przewalczyłem, ale okazuje się, że nie.
Całą drogę biegnę zmęczony. Niby krótki dystans, ale strasznie dał mi w kość. Myślałem, że trening i zmęczenie pozwoli rozładować emocje. Nie pozwoliły. Jednak nie zawsze tak to działa.
Może zamiast tego trzeba się zagłębić w lekturę i zapomnieć o wszystkim? Tylko co wybrać, bo już trochę zaległości się zebrało...
Kolejny trening. Dziś szybkość, ale na dłuższych odcinkach. 3x1600m. Przy zmienionych założeniach, czyli szybciej. Kiedy tydzień temu biegłem 6x800m (jeszcze wg starych założeń) to było szybciej niż powinienem, ale idealnie wg czasów na dziś.
Ruszam, rozgrzewka i start. Biegnę szybciej niż powinienem, ale jest z górki, a wiem, że potem będzie pod górkę więc pewnie się wyrówna. Wyrównało się, aż za bardzo. 6 sek/km wolniej niż było w założeniach. Uspokojenie oddechu i druga runda. Tym razem wolniej o 17 sek/km. Kolejny odcinek podobnie. Jednak na dłuższym dystansie z tą szybkością jest gorzej. Do tego ledwo łapałem oddech.
Ciekawe, czy naprawdę szybciej nie mogłem, czy to jakaś podświadomość mnie blokowała: Stary, Ty masz już swoje lata i jeszcze tu zejdziesz... W końcu może nie przypadkiem dostałem ostatnio taką kartkę...
Dziś kolejne długie wybieganie. Po ostatnich treningach wychodziło mi, że robię je za szybko. Niby fajnie, ale aż takich postępów nie zrobiłem. Zacząłem korygować wartości parametrów początkowych. Jednocześnie wczoraj zwrócono mi uwagę na to samo i zasugerowano to co zacząłem robić. Dziś więc trening w oparciu o nowe wytyczne.
Startuję o 6:30. Później niż ostatnimi czasy, ale też pogoda bardziej przyjazna. Do tego przez pierwszą część trasy słońce za chmurami, a w drugiej części biegnę gównie w lesie.
Dziś postanowiłem zmienić trochę trasę żeby mieć jakieś urozmaicenie. Kierunek DSD. Przyjemna droga, zerowy lub niewielki ruch. Przez pierwsze 15 km spotkałem jednego biegacza, jednego rowerzystę i jednego starszego pana z kijkami.
Biegło się fajnie, co nie znaczy że było zupełnie łatwo. Dwu, czy trzykrotnie poczułem jakiś niepokój w okolicy kolan, ale zniknęło tak szybko jak się pojawiło. Mam nadzieję, że to tylko mózg próbował mnie zniechęcić do truchtania.
Przed jutrzejszym treningiem miałem już dziś nic nie robić, ale jakoś mnie ciągnęło na dwór. No więc rower, ale krótko i lekko. Głównie terenowo i spokojnie. DSD i okolice.
Dwie godziny, o ile nie więcej, walczyłem dziś rano z wstawaniem. Nie udało się. To znaczy nawet wstałem, przygotowałem sobie spodenki do biegania, ale koszulki już nie zdążyłem. Usnąłem. No i nici z porannego treningu. Jednak faktem jest, że jak się przygotuje wszystko wieczorem to jest łatwiej :-)
Bałem się, że nie uda się już potrenować dziś, bo po pracy pojechaliśmy na urodziny, ale udało się wyjść przed kolacją i wieczorem (dość późnym) udało się zrobić zaplanowany trening. Nie przygotowałem sobie wcześniej trasy więc końcówka to już krążenie po osiedlowych uliczkach, ale całość zrobiona. Znów szybciej niż było w planach (o 21-26 sek/km) . No trudno... lepiej chyba, że w tę stronę niż gdybym miał nie dawać rady i robił to wolniej.
Ostatnio trafiłem na taki cytat autorstwa Michała Anioła:
Największym niebezpieczeństwem dla większości z nas nie jest to, że
mierzymy za wysoko i nie osiągamy celu, ale to że mierzymy za nisko i
cel osiągamy.
Tekst sprzed kilku wieków, a tak naprawdę mówiący o strefie komfortu. I o tym, że większość z nas nie chce poza nią wyjść. Większość i... ja też... I niby wiem, że powinno się... niby czytam o tym co jakiś czas... niby chcę... Tylko nic z tym nie robię :-(
Może czas to zmienić?
Takie myśli chodziły mi rano po głowie na siłowni. Zresztą nie tylko dziś...
Dziś noc była ciężka i krótka. Nie udało się wstać na poranny trening. Cóż, trzeba było odrobić zaległości wieczorem. Na szczęście nie było już tak ciepło jak w ciągu ostatnich dni. Dziś szybkość, 6x800 metrów. W sumie wyszło szybciej niż w założeniach. Do tego rozbieganie też szybsze niż planowałem, ale jakoś tak miałem chęć się zmęczyć. W efekcie puls wyższy niż ostatnio, ale i tak niższy niż jeszcze niedawno bywał.
W domu czeka książka. Ciąg dalszy prezentów urodzinowych. Czeka... no właśnie... na co, na kogo? Kiedy zerknąłem w przepisy byłem zachwycony. Wiele dziwnych, ale intrygujących i kuszących. Chyba nawet takich niezbyt skomplikowanych o ile... ma się w domu składniki....
... a potem odwagę spróbować... bo gotowanie nie jest moim hobby... szczególnie, że nawet gotując wodę udało mi się w życiu... spalić kilka czajników :-)
Ale może trzeba spróbować.... Chociaż trochę strach... Nie, nie tego, że będzie niejadalne... Raczej, że mi się spodoba i wtedy będę musiał wybrać: gotowanie, czy bieganie :-)
djk71
