Kolejna wizyta w Holandii. Kolejne piękne miasteczko. Czy ja kiedyś pisałem, że chciałbym tu mieszkać?

Wiatrak musi być © djk71

A może ETISOFT Netherlands?

Uroczy zamek © djk71

Wczoraj wieczorem długi spacer, dziś przed szkoleniem bieganie. Nikt nie chce iść ze mną. Trudno. Idę sam. Jak zawsze spokojne tempo, dziś bez żadnego bólu. No nie licząc chłodu. Szczególnie w drodze powrotnej, gdzie do niskiej temperatury dochodzi silny wiatr. Mimo to jestem zadowolony. Czas do pracy.

Po ostatnim bieganiu zupełnie niespodziewanie zaczęły mnie boleć łydki. Do tego stopnia, że miałem problemy z chodzeniem po schodach. Nie wiem o co chodzi, bo w butach biegło mi się świetnie. Dziś puściło więc... postanowiłem skorzystać ze słońca i chwilę potruchtać. Udało się ledwie niewiele ponad kilometr. Do szkoły. Szkoły, dziś bez uczniów.

A propos szkoły... Trzymam kciuki za nauczycieli. Obserwuję to środowisko od wielu lat. Zresztą znam to również z własnego doświadczenia. I nie jestem bezkrytyczny - znam nauczycieli, których pierwszy bym pogonił, ale znakomita większość robi to co robi dobrze. Niektórzy doskonale. I jak widzę (lub słyszę) komentarze zaczynające się od "18 godzin" to nie czytam ani nie słucham dalej... To mi wystarczy... Niejednokrotnie widywałem żonę, która potrafiła pracować 18 godzin... dziennie (choć czasem to już nie był dzień). Z tego większość w domu angażując w to rodzinę i znajomych... Ale co ja tam wiem...

I znów nie rozumiem pewnych zachowań, pewnych ludzi... Ale za to podziwiam tych, którzy postanowili stanąć po właściwej stronie mimo iż ich (czy naprawdę ich?) macierzysty związek zawodowy olał wszystkich i dogadał się z rządem....



Trzymajcie się.

Niestety za szkołą poczułem znajomy ból piszczeli. Dawno go nie było. Próbuję przez chwilę go zignorować, ale jest coraz silniejszy. Zatrzymuję się. Przechodzę do marszu. Spotykam koleżankę, chwilę rozmawiamy o tym, o czym mówią dziś wszyscy. Odpoczywam, choć nawet się nie spociłem. Nogi odpoczywają. Dobiegam najkrótszą drogą do domu. Nie cierpię, gdy tak się dzieje...

Dwa razy w ciągu dwóch 48 godzin napełniam bidon i wkładam go do koszyka w rowerze i... dwa razy nie udaje się zrobić ani jednego kilometra...

Bidon... niewykorzystany © djk71

Dwa razy w ciągu dwóch ostatnich tygodni jestem zapisany na zaplanowane wcześniej imprezy na orientację i... dwa razy nie jadę...

Nie cierpię tego... Nie cierpię kiedy moje plany ulegają zmianie... w domu... w pracy... w życiu... Nie cierpię kiedy ktoś je zmienia... Tak samo jak nie cierpię kiedy ktoś zmienia położenie rzeczy, które mają lub powinny mieć swoje miejsce...

Nie cierpię ludzkiej głupoty i bezmyślności... wszędzie... w rządzie, na drodze, w pracy, w domu, w internecie... A mam wrażenie, że jest jej coraz więcej... A może to ja jestem przewrażliwiony na tym punkcie coraz bardziej...

Staram się czytać jak najmniej newsów, oglądać jak najmniej wiadomości, słuchać jak najmniej komentarzy... Ale chyba się nie da... Musiałbym się chyba wylogować z internetu, z mediów, a najlepiej z życia...

Przez ostatnie dwa dni miałem okazję obserwować zmagania młodzieży na Ogólnopolskiej Olimpiadzie Młodzieży w Kielcach... Ogólnie super... fantastyczne święto dla młodzieży... Ale też mógłbym czepić się... wszystkiego i wszystkich... organizatorów, trenerów, kibiców, a nawet samych zawodników... Czemu ludzie psują samym sobie, a przede wszystkim innym takie fajne wydarzenia...?

To nie znaczy, że ja jestem święty, pewnie za kilka godzin na meczu, sam będę równie, delikatnie mówiąc, niezbyt obiektywny kiedy zasiądę na trybunach. Choć staram się ograniczać to nie zawsze potrafię... Tylko czasem choć trochę warto spróbować...

Nie rozumiem, czemu ludzie w tym kraju (choć pewnie nie tylko w tym) tak lubią niszczyć innych. Wielu robi to nieświadomie, przez głupotę, bezmyślność, brak empatii, ale inni robią to z premedytacją. Czemu? Bo im samym coś w życiu nie wyszło, bo mają kompleksy, z którymi inaczej nie potrafią walczyć? Bo...? Nie rozumiem... wielu rzeczy nie rozumiem...

Wkurzają mnie komentarze dotyczące nauczycieli wystawiane przez ludzi, którzy nigdy nawet się nie zastanowili jak ich praca i życie wygląda... ale potrafią hejtować... choć nic im samym to bezpośrednio nie da. Z drugiej strony miałem okazję w ciągu ostatnich kilku miesięcy widzieć kilka programów informacyjnych w tv... i.... nie powinienem się dziwić takim zachowaniom.

Manipulacja osiągnęła niesamowity poziom. Bywałem na szkoleniach sprzedażowych, z negocjacji, z NLP i wielu innych... Większość była bardzo interesująca, ale jednocześnie budziła we mnie niechęć do tego typu metod.

To wszystko jednak to mały pikuś wobec tego co miałem okazję zobaczyć w tych pseudo informacyjnych programach. Boję się, że sam oglądając TYLKO tego typu przekaz byłbym w stanie przestać myśleć samodzielnie i uznać za swoje myśli i poglądy, które jeszcze wczoraj mnie śmieszyły lub wręcz nimi gardziłem. Naprawdę są świetni w tym co robią. A przez to niebezpieczni. Bardzo niebezpieczni.

Wkurza mnie to wszystko, a przed wszystkim to, że nie potrafię już normalnie funkcjonować :-( To, że wystarczy słowo, gest, piosenka, ba - jej tytuł lub pierwszy dźwięk bym... się wyłączył... na 5 minut, na dziesięć, na godzinę, albo nawet na kilka dni...

Nie wiem po co to wszystko piszę... To i tak niczego nie zmieni... Przerosło mnie to wszystko...

Kolejny trening z Salomonem, czyli kolejna okazja do testowania butów.

Słońce idzie spać, a my na trening © djk71

Tym razem w moim rozmiarze były Speedcrossy Vario.

Kolejne buty do testów © djk71

Miałem trochę nadzieję na coś z mniejszym dropem ale okazało się, że Salomon raczej nie idzie w tę stronę. Z rozmów z Łukaszem, który prowadził trening, jak i z kolegami, którzy przybyli wspólnie potruchtać wynikało, że rop 10 jest ok i raczej rzadko kto zmniejsza. Ile w tym prawdy, a ile indywidualnych odczuć kolegów oczywiście nie wiem, ale warto było posłuchać. Zresztą chęć przetestowania mniejszego dropa nie wynika z tego, że teraz źle mi się biega, ile z ciekawości jak to jest jak mniejszy.

Przy okazji mam okazję przetestować Suunto 9. Biegnę więc z dwoma konkurencyjnymi zegarkami na dwóch rękach. Nie wziąłem paska HR więc oba mierzą tętno z nadgarstka. Chwilę przed startem bawię się ustawieniami nowej zabawki. Ma dotykowy ekran, ale chyba wolę klawisze :-) Nie do końca odpowiada mi menu, nie zawsze jest intuicyjne, ale trudno mi się obiektywnie wypowiadać po 10 minutach zabawy. Musiałbym go mieć z tydzień i pewnie wtedy bym przywyknął. Albo nie ;-)

I zabawa zegarkiem © djk71

Ruszamy. Mało nas, ale przynajmniej nie zgubimy się zbyt łatwo ;-)

Biegniemy chyba szybciej niż zwykle biegam. Niewiele, ale jednak szybciej. Co ciekawe Suunto pokazuje mi, że biegniemy szybko... nie chce mi się wierzyć. Mija kilometr. Wg Suunto. Garmin mi o tym powie jakieś 200m później. Zaczynają się dyskusje o wyższości świąt Bożego Narodzenia nad Wielkanocą... a dokładniej nad wadami i zaletami różnych marek.

Z każdym kilometrem różnica dystansów się zwiększa. Zobaczymy co będzie na mecie.

Za to buty spisują się znakomicie. Gorzej ze mną. Końcówkę biegnę już kilka metrów za grupą. Dobiegam jednak do końca.
Różnica dystansów to 800m na 5km. Dużo. Wybieram Suunto... bo choć pokazało błędny dystans (Garmin miał taki jak reszta) to dzięki temu, że czas był ten sam to... wyliczył mi lepsze tempo :-)
Drugi Suunto pokazał o ile pamiętam lepszy czas. Ciekawe co w tym nie zagrało.

Jeszcze tylko marketingowe zdjęcie.

I po treningu © djk71

I trzeba wracać do domu. Zmęczony ale zadowolony - ze spotkania kolejnych fajnych ludzi, z treningu, z możliwości przetestowania nowego sprzętu. Teraz się muszę zastanowić i wybrać jakieś buty terenowe.

Dziś miała być siłownia, ale, że nie wyszło to po pracy, a przed obiadem idę chwilę potruchtać. Bez planu, tak 30-60 minut w zależności od sił i chęci. Sił jakoś brakuje. Niby nic nie boli, ale jakiś taki zmęczony się czuję. Dobrze będzie krócej. Za to kilka skipów przy których pulsometr na moment wariuje. Ogólnie Fenix coś szalał, nie tylko puls ale przede wszystkim wysokościomierz. Nie ważne. Biegłem żeby pobiegać chwilę, a nie dla cyferek.

A skoro o cyferkach mowa, to może trzeba by było podsumować marzec.

- 16 aktywności, w tym:
- 13 x bieganie - 105,77 km (najdłuższy dystans 21,57 km)
- 3 x rower - 189,61 km (najdłuższy dystans 71,85 km)
- 0 x pływanie - 0,00 km
- 1 x siłownia - 0:39:11 h

Razem: 295,38 km W sumie podobnie jak w ubiegłym miesiącu, tylko dystanse rowerowe dłuższe - niestety mało ich. Ogólnie jestem zadowolony z tego miesiąca choć mogło być lepiej.

Po wczorajszym półmaratonie ciężko mi się dziś wstawało. Potem jednak jakoś zmęczenie przeszło. Po powrocie było ok, ale pod wieczór zacząłem czuć lekko nogi. Zacząłem się zastanawiać nad krótką przebieżką, ale ostatecznie wybór padł na krótki rower.

Mimo, że dzień już dłuższy to wyszedłem na tyle późno, że  nie chciało mi się pchać do lasu po ciemku. Poza tym to ma być lekka przejażdżka, a nie walka w terenie. Ruszam na strefę. Jedzie się spokojnie dopóki... nie zmieniam kierunku. Jak zawsze póki się jedzie z wiatrem człowiek tego nie zauważa, ale pod wiatr... to już inna bajka.

I kto by pomyślał, że to na strefie ekonomicznej © djk71

Mimo to kręcę dalej. Chłodno. Niby 6 stopni, ale wiatr robi swoje. Po niby lekkiej przejażdżce wracam do domu mokry.
Szybka herbatka z cytryną i miodem. Niestety lawendowym. To nie jest mój smak.