Nie ma, nie ma wody na pustyni...
Niedziela, 2 sierpnia 2009
· Komentarze(3)
Kategoria do 50km, W towarzystwie, śląskie, Z kamerą wśród...
Nie ma, nie ma wody na pustyni...
Dziś jedziemy całą rodzinką odwiedzić Kosmę. Jedziemy autem ale z rowerami. Spotykamy się z Moniką w Zielonej. Rowery rozpakowane, można pedałować. Z każdą chwilą coraz więcej opalających się, coraz więcej grillujących, coraz mniej mi się to podoba. W końcu robimy postój, ekipa chce się chwilę popluskać. Ich wola. Ustalamy, że mam godzinę czasu więc jadę pokręcić się po okolicy.
Monika sugerowała Pogorię IV i… to był dobry wybór. Prawie wcale nie ma ludzi, asfaltowa dróżka wokół…
Prawie wokół, bo w pewnym momencie się kończy. Mam do wyboru asfalt oddalający się od jeziora lub biegnącą w stronę jeziora drogę terenową. Wybieram oczywiście teren. Niestety po chwili droga się kończy i zaczyna się piach. Duży piach. O jeździe nie ma mowy, a i chodzenie sprawia trudność. Ale przecież nie będę się wracał. Idę do przodu pchając rower. Ciężko. Ciepło. Gorąco.
Idę. Coraz mniej mi się to podoba. W końcu jest droga. Niestety wciąż się nie da po niej jechać. Kiedy w końcu udaje się, zaczyna być o dziwo mokro. Prawie bagniście. Jakaś masakra, znów trzeba prowadzić rower.
Mijam mokradła i znów piach. Po chwili widzę ludzi i znów jezioro. Niestety żadnej drogi, a oni dojechali tu terenówkami i quadami. Masakra zaczynam mieć dosyć. Przecież to nie może być już Pustynia Błędowska. Ale takie mam wrażenie. Do tego zabrakło mi picia.
W końcu po ponad 3,5km błąkania się po piachach jest asfalt. Hurra!
Szlakiem "Dębowy świat" zmierzam w stronę "trójki", gdzie czeka na mnie reszta towarzystwa.
Co ciekawe na "Dębowym świecie" jechałem głównie po szyszkach…
Wspólnie ruszamy w okolice centrum żeby się trochę posilić. Pizza szybko zniknęła ze stołu. Jeszcze tylko po auto i żegnamy się z Kosmą dziękując za kolejny, fajny, wspólnie spędzony dzień.
BTW. Wiem już skąd tam tyle piasku było - to teren kopalni piasku :-)
Dziś jedziemy całą rodzinką odwiedzić Kosmę. Jedziemy autem ale z rowerami. Spotykamy się z Moniką w Zielonej. Rowery rozpakowane, można pedałować. Z każdą chwilą coraz więcej opalających się, coraz więcej grillujących, coraz mniej mi się to podoba. W końcu robimy postój, ekipa chce się chwilę popluskać. Ich wola. Ustalamy, że mam godzinę czasu więc jadę pokręcić się po okolicy.
Monika sugerowała Pogorię IV i… to był dobry wybór. Prawie wcale nie ma ludzi, asfaltowa dróżka wokół…
Prawie wokół, bo w pewnym momencie się kończy. Mam do wyboru asfalt oddalający się od jeziora lub biegnącą w stronę jeziora drogę terenową. Wybieram oczywiście teren. Niestety po chwili droga się kończy i zaczyna się piach. Duży piach. O jeździe nie ma mowy, a i chodzenie sprawia trudność. Ale przecież nie będę się wracał. Idę do przodu pchając rower. Ciężko. Ciepło. Gorąco.
Idę. Coraz mniej mi się to podoba. W końcu jest droga. Niestety wciąż się nie da po niej jechać. Kiedy w końcu udaje się, zaczyna być o dziwo mokro. Prawie bagniście. Jakaś masakra, znów trzeba prowadzić rower.
Mijam mokradła i znów piach. Po chwili widzę ludzi i znów jezioro. Niestety żadnej drogi, a oni dojechali tu terenówkami i quadami. Masakra zaczynam mieć dosyć. Przecież to nie może być już Pustynia Błędowska. Ale takie mam wrażenie. Do tego zabrakło mi picia.
W końcu po ponad 3,5km błąkania się po piachach jest asfalt. Hurra!
Szlakiem "Dębowy świat" zmierzam w stronę "trójki", gdzie czeka na mnie reszta towarzystwa.
Co ciekawe na "Dębowym świecie" jechałem głównie po szyszkach…
Wspólnie ruszamy w okolice centrum żeby się trochę posilić. Pizza szybko zniknęła ze stołu. Jeszcze tylko po auto i żegnamy się z Kosmą dziękując za kolejny, fajny, wspólnie spędzony dzień.
BTW. Wiem już skąd tam tyle piasku było - to teren kopalni piasku :-)
djk71
